సుందర సుర నందన వనమల్లి జాబిల్లి!
అందేనా? ఈ చేతులకందేనా?
చందమామ ఈ కనులకు విన్దేనా?అంతలోనే ఆకాశపు అంచుల viharinche
ఆ మడుగున కనిపించి,నా మనసున నివసించి;
అంతలోనే ఆకాశపు అంచుల విహరించే
చందమామ ఈ కనులకు విన్దేనా?
తలపు దాటనీక మనసు తలుపు వేయగలను కాని ,
నింగి పైకి ఆశ లనే నిచ్చెన వేయగలను గాని
కొలనులోన కోర్కేలనే అలలపైన ఊగే కలువ
పేద బ్రతుకులోన వలపు తేనే నింపేనా?
బి.ఎన్.రెడ్డి,దేవులపల్లి సాలూరు రాజేశ్వరరావు -వీరు ముగ్గురి combination లో మల్లీశ్వరి మొదలు ఎంత మధురమైన,ఉదాతమైన సిని సంగీతం ఉద్భవించిందో ఎవరూ విడమరచి వేరే చెప్పనక్కరలేదు.దానికి తోడుగా సావిత్రి నటన! రససిద్ధికి ఇక హద్దులు ఉంటాయా?
ఈ పాత రచనంతా కృష్ణ శాస్త్రి గారి పులరాధం లాంటి ఉహ.చేరువలో వుంది చేతికందని అదృష్టం.
కళ్ళని అలరించే సురనదనవన మల్లిక లాంటి జాబిల్లి అందం .మనసు అట్టడుగు పొరల్లోంచి మెల్లగా ప్రవహిన్చుకొచ్చే మృదు భావం.పుట్టుకతో తెచ్చ్చుకున్న సంస్కారానికి ,అబిజ్ఞాతకు,గట్టు దాటని మనోనిబ్బరతకీ ప్రతీక అయిన పాత్రలో ఆ స్త్రీ మూర్తి ఇన్ని ప్రేమ పుష్పాలతో కవితలల్లుతుంది.
ఒక ఆరాధకురాలు నిలువెల్లా ప్రేమరాసిగా తనను తానూ మార్చుకుని ఉహా చిత్రానికి వాస్తవజీవితానికీ మధ్యన గల దూరాన్ని కోలుచుకుని వ్యాకులపడే ఆ పాత్రకి ఈ పాటలోని రెండవ సగం లోని పదాలు సరిగ్గా అతికాయి.మర్యాదా సరిహద్దులు దాటని ఆ ప్రేమ మూర్తికి శాస్త్రి గారు అమర్చిన పాత్రోచిత పద సౌజన్యం అది.
`కలువ పేద బ్రతుకులో వలపు తేనే నింపేనా?'అన్న ఆశ్వాసన.కళ్ళు మూసి వింటే చందమామకి,కళ్ళు తెరచి వింటే ``అండ''మామకి చేరుతూ అది పూజాఫలంగా భాసిల్లింది.
